top of page

Προσφώνηση του Μητροπολίτου Ναυπάκτου στον Μητροπολίτη Αιτωλίας καί Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνό

Δημοσιεύτηκε: Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2022

Προσφώνηση του Μητροπολίτου Ναυπάκτου στόν Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνό, στό Μεσολόγγι


Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ κ. Δαμασκηνέ, Σεπτή τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος χορεία, Ἀξιότιμη κυρία Ζέττ α Μακρῆ Ὑφυπουργέ Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων καί ἐκπρόσωπε τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως καί τοῦ Πρωθυπουργοῦ αὐτῆς, Κύριοι Βουλευτές, Κύριε Περιφερειάρχα τῆς Περιφερείας τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδος, Κύριε Δήμαρχε τῆς Ἱερᾶς Πόλεως τοῦ Μεσολογγίου, Κύριοι Δήμαρχοι ἄλλων πόλεων τῆς Περιφερειακῆς Ἑνότητας τῆς Αἰτωλοακαρνανίας καί ἄλλων περιοχῶν, Ἀγαπητοί φορεῖς τῶν Πολιτικῶν, Αὐτοδιοικητικῶν, Ἐκπαιδευτικῶν, Στρατιωτικῶν, Ἀστυνομικῶν, Λιμενικῶν, Πυροσβεστικῶν Ἀρχῶν, Τίμιον Πρεσβυτέριον, Χριστοῦ διακονία, εὐλαβεῖς μοναχοί καί μοναχαί, εὐλογημένε λαέ τοῦ Κυρίου.

Ἡμέρα χαρμόσυνος καί λαμπρά γιά τήν Ἱερά Μητρόπολη Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας ἡ σημερινή ἡμέρα τῆς ἐνθρονίσεώς σας, ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ Δαμασκηνέ. Ὕστερα ἀπό τήν ψῆφο καί δοκιμασία τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τήν χειροτονία σας ἀπό τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο, μέ τήν συμμετοχή Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐνθρονίζεσθε σήμερα στόν ἱστορικό αὐτόν καί Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος τῆς Ἱερᾶς Πόλεως τοῦ Μεσολογγίου, τήν ἕδρα τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως.

Ἔχω τήν ἐξαιρετική τιμή νά ἐκπροσωπῶ αὐτήν τήν σημαντική στιγμή τῆς ζωῆς σας, ἀλλά καί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος καί Πρόεδρο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Κύριον κ. Ἱερώνυμο καί μεταφέρω τίς εὐχές του γιά τήν εὐόδωση τῆς ἀρξαμένης Μητροπολιτικῆς Ποιμαντορίας σας, καί γιά τήν κατ’ ἄμφω ὑγεία τοῦ Κλήρου, τῶν μοναχῶν καί τῶν Χριστιανῶν τῆς εὐλογημένης αὐτῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Χρησιμοποιώντας τόν λόγο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἀναφωνῶ: «Εὐλογητός ὁ Θεός ὁ τούς καθ’ ἑκάστην γενεάν εὐαρεστοῦντας αὐτῷ ἐκλεγόμενος καί γνωρίζων τά σκεύη τῆς ἐκλογῆς καί κεχρημένος αὐτοῖς πρός τήν λειτουργίαν τῶν ἁγίων» (Μ. Βασιλείου ἔργα, 1, ΕΠΕ, σελ. 118). Πράγματι, ὁ Θεός Πατήρ διά τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἐκλέγει μέ ποικίλους τρόπους αὐτούς πού εὐαρεστοῦν σέ Αὐτόν κάθε γενιά καί Αὐτός εἶναι Ἐκεῖνος πού γνωρίζει τά σκεύη τῆς ἐκλογῆς, τούς ὁποίους χρησιμοποιεῖ γιά τήν λειτουργία τῶν ἁγίων, δηλαδή καί γιά τήν τέλεση τῶν Μυστηρίων, ἀλλά καί γιά τήν ποιμαντική τῶν Χριστιανῶν γιά νά γίνουν ἅγιοι. Κατά δέ τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ ὁ Ἐπίσκοπος μέ τήν χειροτονία του εἶναι μιά λαμπάδα τῆς Πεντηκοστῆς πού μεταφέρεται στήν Ἐπαρχία του γιά νά φωτίζη, νά διδάσκη, νά λειτουργῆ καί νά ἁγιάζη τούς ἀνθρώπους, ὥστε νά πορεύονται στήν Πεντηκοστή. Ἔρχεσθε, λοιπόν, Σεβασμιώτατε ἀδελφέ, σέ αὐτήν τήν ἀρχαίαν ἑλληνική περιοχή, γιά τήν ὁποία ὁ Ἀριστοτέλης στά «μετεωρολογικά» του, ἀναφερόμενος στόν μεγάλο κατακλυσμό πού ἔγινε, ὅπως γράφει, «περί τήν Ἑλλάδα τήν ἀρχαίαν», σημειώνει: «Αὕτη (ἡ ἀρχαία Ἑλλάς) δ’ ἔστίν ἡ περί τήν Δωδώνην καί τόν Ἀχελῶον.. ὤκουν γάρ οἱ Σελλοί ἐνταῦθα καί οἱ καλούμενοι τότε μέν Γραικοί νῦν δ’ Ἕλληνες». Ἔρχεσθε στήν ἱστορική καί μεγάλη αὐτήν Ἱερά Μητρόπολη, ὅπως εἴπατε στόν χειροτονητήριο λόγο σας, σέ διαδοχή μεγάλων Ἱεραρχῶν, μέ πολλά χαρίσματα, ὅπως τοῦ λαμπροῦ καί σοφοῦ Ἱεροθέου Παρασκευοπούλου, τοῦ μεγαλοπρεποῦς κατά τό ἀνάστημα καί ἀκάκου κατά τήν καρδία Θεοκλήτου Ἀβραντινῆ, καί τοῦ ταπεινοῦ καί ἱεραποστολικοῦ Κοσμᾶ Παπαχρήστου. Κάθε προκάτοχός σας Μητροπολίτης, μέ τά ἰδιαίτερα προσόντα καί χαρίσματα, προσέφερε πολλά στό εὐλογημένο ποίμνιο τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως. Ἔρχεσθε σέ μιά ἁγιοτόκο Ἱερά Μητρόπολη, μέ πολλούς ἁγίους, μάρτυρες, ἀσκητές καί ὅλων αὐτῶν ἡγεῖται ὁ Ἰσαπόστολος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ ὁποῖος συνετέλεσε τά μέγιστα στό νά παραμείνη τό Ὀρθόδοξο φρόνημα στόν λαό, μέ τίς περιοδεῖες του, τά κηρύγματά του καί τά θαύματά του, ἀλλά νά διατηρηθῆ ἄσβεστη ἡ φλόγα τῆς Ρωμηοσύνης. Μεταξύ δέ αὐτῶν τῶν ἁγίων συγκαταλέγεται καί ὁ ἐν ἁγίοις πατήρ ἡμῶν Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας Καλλίνικος, ὁ Αἰτωλός, ὁ ὁποῖος διῆλθε τήν Ἱερά αὐτήν Μητρόπολη, πρίν τήν ἐκλογή του εἰς Μητροπολίτη, ἀγωνιζόμενος καί εὐαγγελιζόμενος τήν εἰρήνην καί τά ἀγαθά, καί προσέφερε πολλά ὡς Γραμματεύς, Πρωτοσύγκελλος καί συνδιοικητής τῶν κατά καιρούς Μητροπολιτῶν στόν εὐλογημένο λαό τοῦ Θεοῦ, ὑπηρέτησε δέ ὡς Ἐφημέριος καί σέ αὐτόν τόν ἱστορικό καί μεγαλοπρεπῆ Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος Μεσολογγίου. Ἔρχεσθε στήν Ἱερά αὐτήν Μητρόπολη στήν ὁποία διηκόνησαν στό παρελθόν πολλοί εὐλαβεῖς Ἱερεῖς καί Ἱεροκήρυκες, μεταξύ τῶν ὁποίων συγκαταλέγονται ὁ Πρωτοσύγκελλος ζηλωτής π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης, μετέπειτα Μητροπολίτης Φλωρίνης, ὁ σοφός Ἀρχιμ. Σωφρόνιος Παπακυριακοῦ, ὁ ἁπλοῦς Ἀρχιμ. Παῦλος Καρβέλης, μετέπειτα Μητροπολίτης Παραμυθίας καί Ἁγιᾶς καί Συκουρίου, ὁ πλήρης ἀγάπης καί θεοφιλοῦς ζωῆς π. Ἀπόστολος Φαφούτης, ὁ ζηλωτής ἱεροκήρυξ π. Βενέδικτος Πετράκης κ. ἄ. Ἔρχεσθε σέ μιά Μητρόπολη στήν ὁποία θά βρῆτε μεγάλα Κέντρα ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, δηλαδή Πόλεις, Κωμοπόλεις καί Χωριά, ὅπως τήν ἱστορική Ἱερά Πόλη τοῦ Μεσολογγίου, τήν μεγαλώνυμο Πόλη τοῦ Ἀγρινίου, τίς Πόλεις Ἀμφιλοχία, Βόνιτσα, Θέρμο, Ἀστακό καί πολλές ἄλλες, στίς ὁποῖες ἀναπτύσσεται ἔντονη ἐκκλησιαστική, πολιτιστική καί κοινωνική ζωή. Ἔρχεσθε σέ μιά Ἱερά Μητρόπολη στήν ὁποία θά βρῆτε ζωντανές Ἐνορίες μέ εὐσεβεῖς Κληρικούς καί εὐλαβεῖς λαϊκούς, ἀξιόλογους ἄρχοντες, Βουλευτές, Περιφερειάρχη, Ἀντιπεριφερειάρχη, Δημάρχους, Δημοτικούς Ἄρχοντες, Ἐνστόλους, διάφορα Σωματεῖα, Πολιτιστικές Ἑνώσεις, γενικῶς μιά δυναμική, ζωντανή καί πολιτιστική κοινωνία, πού ἀγαποῦν καί σέβονται τήν Ἐκκλησία. Ἐπίσης, θά βρῆτε ζωντανές Ἱερές Μονές μέ μοναχική παράδοση καί ζωή. Ἔρχεσθε στήν Αἰτωλοακαρνανία στήν ὁποία λειτουργοῦν δύο Μητροπόλεις, ἤτοι ἡ Ἱερά Μητρόπολη Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας καί ἡ Ἱερά Μητρόπολη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, καί ὑπάρχει σέ μερικά σημεῖα μιά ἀλληλοπεριχώρηση μεταξύ τους, χωρίς νά καταργοῦνται τά ἰδιαίτερα ἐκκλησιαστικά ὅρια. Δηλαδή, κοινά εἶναι τά σημεῖα μεταξύ τους, ὅπως ἡ μετακίνηση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν μιά Μητρόπολη στήν ἄλλη καί ἀλληλοπεριχώρηση ἐκκλησιαστικῶν δομῶν. Γιά παράδειγμα, ἡ Κατασκήνωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, καί ἡ Κατασκήνωση τῆς Χριστιανικῆς Ἑνώσεως Ἀγρινίου βρίσκονται στό ἐκκλησιαστικό ἔδαφος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου. Εἶναι δέ γνωστόν ὅτι ἑκατοντάδες ἀγωνιστές καταγόμενοι ἀπό τήν Ναύπακτο, ἔπεσαν μαχόμενοι κατά τήν ἱερά ἔξοδο τοῦ Μεσολογγίου. Ἐπίσης, καί ἱστορικά ὑπῆρχε ἑνότητα μεταξύ τῶν δύο Μητροπόλεων, ὅπως φαίνεται στόν Μητροπολίτη Πορφύριο, ὁ ὁποῖος μέχρι τό 1830 εἶχε τίτλο Ναυπάκτου καί Ἄρτης, ἀπό τό 1830 ἕως τό τό 1833 εἶχε τίτλο Ναυπάκτου καί Μεσολογγίου, καί ἕως τήν κοίμησή του εἶχε τόν τίτλο Ἀκαρνανίας καί Αἰτωλίας. Ἔρχεσθε σέ αὐτήν τήν Ἱερά Μητρόπολη ὡς Μητροπολίτης γιά νά ποιμάνετε αὐτόν τόν εὐλογημένο λαό τοῦ Θεοῦ. Ὅπως γνωρίζετε τό ἔργο τοῦ Μητροπολίτου εἶναι διπλό, πρῶτον νά δίνη τήν ὁμολογία τῆς Ὀρθόδοξης πίστεως καί δεύτερον νά ἐξασκῆ τήν ποιμαντική σέ ὅλους, τούς ἐκκλησιαζόμενους καί μή, τούς πιστεύοντας καί μή, τούς τηροῦντας τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί μή, ἔχοντας ὑπ’ ὀψη ὅτι κάποτε καί ἀπό αὐτούς πού σήμερα δέν ἐκκλησιάζονται μπορεῖ νά προκύψουν μεγάλοι ἅγιοι καί ὁμολογητές τῆς πίστεως. Ἔρχεσθε σέ αὐτήν τήν Ἱερά Μητρόπολη ἔχοντας, ἀπό ὅ,τι γνωρίζω νεανικό σφρίγος καί πολιά σύνεση, ἀφοῦ μέχρι τώρα ἤσασταν πρῶτος συνεργάτης τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος καί ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ κ. Ἰγνατίου ὡς Πρωτοσύγκελλος αὐτοῦ, σέ μιά Ἱερά Μητρόπολη ἐξίσου μεγάλη και θαυμαστή, μέ ποιμαντική δραστηριότητα οὐ τήν τυχοῦσαν, καί γνωρίζετε τά θέματα πού ἀπασχολοῦν τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας, ἀπό τά σύγχρονα θεολογικά κοινωνικά καί ὑπαρξιακά ρεύματα. Ὡς Τοποτηρητής τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως γιά ἕνδεκα σχεδόν μῆνες, ἀλλά καί ὡς ὅμορος Μητροπολίτης γιά εἴκοσι ἑπτά χρόνια τά γνώρισα ὅλα αὐτά πού ἀνέφερα, ἐμπειρικά. Λειτούργησα στούς Ἱερούς Ναούς, ὁμίλησα σέ αἴθουσες καί πλατεῖες, συζήτησα γιά ὧρες μέ μαθητές στά Σχολεῖα, περπάτησα στούς δρόμους τῶν Πόλεων καί Χωριῶν, εἰσῆλθα στά Καφενεῖα καί στούς χώρους ἐργασίας, καί παντοῦ ὠσφράνθηκα τήν εὐσέβεια, τήν εἰλικρίνεια καί τήν δωρικότητα, ἀλλά καί τήν ζωηρότητα τοῦ Ρουμελιώτικου λαοῦ. Διεπίστωσα ὅτι αὐτός ὁ λαός ἀγαπᾶ τήν Ἐκκλησία, ἀλλά καί δέν ἐπιθυμεῖ τίς ἀγκυλώσεις, τούς ἀποκλεισμούς, τά στεγανά σχήματα, τήν ὀπισθοδρόμηση. Θέλει τούς Κληρικούς του γνήσιους, εἰλικρινεῖς μέ ἀνοικτούς ὁρίζοντες σκέψεως, γεμάτους ἀγάπη, εἰλικρίνεια καί ἁπλότητα. Νομίζω ὅτι θά ἀνταποκριθῆτε σέ αὐτό τό μεγάλο ἔργο γιατί κοσμεῖσθε ἀπό ποικίλα χαρίσματα, ἀπό φυσική ἀντιληπτικότητα, διοικητική πείρα, πού ἀποκτήσατε κοντά στόν Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιο, καί ἐνοριακή δραστηριότητα, καί θά κερδίσετε αὐτόν τόν εὐσεβῆ λαό μέ τήν γλυκύτητα τῶν λόγων σας. Περαίνων τήν προσφώνησή μου χρησιμοποιῶ καί πάλι ἕναν λόγο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου πού ἀπευθύνει σέ Ἐπίσκοπο: «Ἀνδρίζου τοίνυν καί ἴσχυε, καί προπορεύου τοῦ λαοῦ ὅν ἐπίστευσε τῇ δεξιᾷ σου ὁ Ὕψιστος. Καί ὡς νοήμων κυβέρνησιν ποιησάμενος, πάσης ζάλης ἀπό τῶν αἱρετικῶν πνευμάτων ἐγειρομένης ὑψηλότερος γινόμενος τῇ γνώμῃ, ἀβάπτιστον τοῖς ἁλμυροῖς καί πικροῖς τῆς κακοδοξίας κύμασι διαφύλασσε τήν ὁλκάδα, ἀναμένων τήν γαλήνην ἥν ποιήσει ὁ Κύριος, ἐπειδάν εὑρεθῇ φωνή ἀξία τοῦ διαναστῆσαι αὐτόν πρός τήν ἐπιτίμησιν τῶν πνευμάτων καί τῆς θαλάσσης» (Μεγάλου Βασιλείου ἔργα, 1, ΕΠΕ, σελ. 126). Καλῶς ἤλθατε, ἀδελφέ πεφιλημένε, στόν εὐλογημένο τόπο τῆς Αἰτωλοακαρνανικῆς καί τῆς Ρουμελιώτικης γῆς. «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».

bottom of page